Life after job-2

ക്റിഷ്ണനും,രാഹുലിനും ടോണിക്കുo എനിക്കും ഒരു കൂട്ടുകാരനുണ്ട്, നാഡീ അദവ നാഷ്. അവന് വലിയ ഗള്ഫ്കാരനാ, എന്നെയോ ക്റിഷ്ണയോ ഇപ്പോള്‍ അവനു തിരിച്ചറിയാന് പറ്റുന്നേയില്ല, അത്ര വലിയ കാശുകാരന്.ഒന്നൂടെ വ്യക്തമാക്കിയാല് തെങ്ങിനു തടമെടുക്കാന് ജെ.സി.ബി വാങ്ങാന് കെല്പുള്ളവന്, ഒരു കുബേരന്.
ഞാന്‍ : ഹലോ

നാഷ് :”ഹല്ല..... കൊട്ടാരത്തിലേക്കു സ്വാഗതം..”

ഞാന്‍ : രാജാവുണ്ടോ ?

നാഷ് :”മനസ്സിലായില്ല ??

ഞാന്‍ : രാജാവ്, രാജാവ്, ദി കിങ്.. മലയാളത്തിലാണെങ്കില് പ്രിന്സ്.. ഉണ്ടോ ?
നാഷ്: നിങ്ങളുദ്ദേശിക്കുന്നത് ഷെയ്ക്ക് അല്ക്കുല്ത്ത് ബിന് ക്ണാപ്പന് നാഷ് ഷെയ്ക്കിനെയാണോ ?

ഞാന്‍ :" നാഷ്, എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു"

നാഷ് ഞാന്‍ അവന്നെ തന്നാണോ അതോ പുറകില് നില്ക്കുന്ന ആരെയെങ്കിലുമാണോ പറഞ്ഞതെന്നറിയാന് വലതുവശത്തൂടെ തല തിരിച്ച് പുറകിലേക്ക് നോക്കിയ ടെയിം ല് ഞാന് ഇടത്തേ ചെവിയിലൂടെ വിഷമം അവതരിപ്പിച്ചു :

ഞാന്‍ :"ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് ഇപ്പോ എവിടുണ്ട്?"

നാഷ് :”അപ്പോ അതാണ് കാര്യം!! ഒരു കാലത്തും ഇവനൊന്നും നാട്ടില് വരില്ലാന്ന് കരുതി നാട്ടിലെനിക്ക് ഇരുപത്തിയഞ്ച് ഏക്കര് പാടമുണ്ടെന്നും, രണ്ട് ഹോട്ടലുണ്ടെന്നും, സ്വന്തമായൊരു ഹൌസിംഗ് ബോട്ടുണ്ടെന്നും വെറുതെ വച്ച് കാച്ചിയിട്ടുണ്ട്.അതെല്ലാം പ്രതീക്ഷിച്ചായിരിക്കും ഇവനൊ നാട്ടിലോട്ടുള്ള ഔട്ടിംഗ് പ്ലാന് ചെയ്തത്.
ഇനി എന്നാ ചെയ്യും???
രാജി വക്കണോ അതോ തൂങ്ങി ചാവണോ??”


ഞാന്‍:"ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് ഇപ്പോ എവിടുണ്ട്?"

നാഷ്: ”ആലപ്പുഴ കായലില് കാണും!!!

നാഷ്ന്റെ മൌനം കണ്ടപ്പോള് ഏനിക്കു പിന്നെയും സംശയമായി...
"എന്താ നാഷ്, ഷെയ്ക്ക് അല്ക്കുല്ത്ത് ബിന് ക്ണാപ്പന് നാഷ്നു സ്വന്തമായൊരു ഹൌസിംഗ് ബോട്ടില്ലേ?"
ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് പോയിട്ട്, സ്വന്തമായൊരു കൊതുമ്പു വള്ളം പോലുമില്ലാത്ത ഷെയ്ക്ക് നാഷ് എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്നറിയാതെ കുറേ നേരം അമ്പരന്ന് നിന്നു,
നാഷ് ഹൌസിംഗ് ബോട്ടില് സവാരി നടക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.

ഞാന്‍ :”എന്താണ് കാര്യo”

നാഷ് :”ആലപ്പുഴ കായലില് വെള്ളമില്ലെന്നേ”

ഞാന്‍ :"എന്നാ മഴക്കാലത്ത് പോകാം, അല്ലേ?"

നാഷ് :”ഇലക്ഷനായതിനാല് ഇടുക്കി ഡാമിലെ വെള്ളം എതിര് കക്ഷിക്കാര് വിട്ട് തരില്ലന്നേ”.

ഞാന്‍ :” എന്നാ ഇലക്ഷന്‍ കഴിന്നേച്ച് പോകാം, അല്ലേ?"

നാഷ്:” മുല്ലപെരിയര്‍ അതിണ്റ്റെ പിട്റ്റെന്നു പൊട്ടും..”

കൃത്യം ഈ പോയിന്റിലാണ് ഞാന് മനസ്സ് കൊണ്ട് നാഷ്ന്റെ തന്തക്ക് വിളിക്കുന്നത്.
ഞാന് മാത്രമല്ല, എല്ലാവരും!!!
അന്നും..ഇന്നും..

Life after job-1

എന്റെ നാട്ടുകാരുടെ സ്നേഹം എന്നും എനിക്കൊരു അനുഗ്രഹമാ.എന്തിനും ഏതിനും അവരെന്നെ സ്നേഹിച്ചു കളയും.അവരുടെ സ്നേഹം കൂടിയതിനാലാണ് എനിക്ക് പഠിക്കാന് തമിഴ്നാട്ടില് പോകേണ്ടി വന്നത്.പഠിച്ച് ഇറങ്ങി വന്ന എന്നെ അവര് പിന്നെയും സ്നേഹിച്ചു...
"ജോലി ഒന്നും ആയില്ലേ??"
പുതിയ ജീവിതം, അത് ചെന്നൈയില്ല് ആരംഭിക്കുന്നു....

ഇതാണ്, ഇതാണ് ആ ജീവിതം...
ഞാന് കാത്തിരുന്ന ജീവിതം!!

ജോലിക്ക് ജോയിന് ചെയ്യേണ്ട ദിവസം...
കുളിച്ച് കുട്ടപ്പനായി മുഖത്ത് പുട്ടിയിട്ടു, തുടര്ന്ന് ഷര്ട്ടിട്ട്, അതിനെ ഒരു പാന്സിനകത്താക്കി, പട്ടിക്ക് കഴുത്തില് കെട്ടുന്ന പോലത്തെ ഒരു ബെല്റ്റെടുത്ത് അരയിലും കെട്ടി, പാള ചുരുട്ടിയ പോലത്തെ ഒരു ഷൂസെടുത്ത് കാലിലുമിട്ട്, തുടര്ന്ന് കണ്ണാടിയില് നോക്കിയൊന്ന് വിലയിരുത്തി...
ആഹാ, പെര്ഫക്റ്റ്.എട്ടരക്ക് ഓഫീസില് റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യണം, കൃത്യം എട്ട് ഇരുപത്തിയഞ്ചായപ്പോള് MEPZ COGNIZANT ഗേറ്റിലെത്തി.വാതുക്കല് ഗേറ്റിനു കാവല് നില്ക്കുന്ന കുറേ പേര് കൈ കാണിക്കുന്നു.ബാംഗ്ലൂരില് നിന്ന് കേരളത്തിലേക്ക് വരുമ്പോള് വഴി നീളെയുള്ള ടോള് പിരിവാ മനസ്സില് ഓര്മ്മ വന്നത്.ഇപ്പോ വൈറ്റിലയില് നിന്ന് അരൂര്ക്ക് പോകുന്ന വഴിയും ഇമ്മാതിരി പിരിവുണ്ട്...
പക്ഷേ COGNIZANT ടോള് പിരിക്കുമെന്ന് ഞാന് സ്വപ്നത്തില് പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.
കലികാലം, കലികാലം!!

എത്രയാ കൃത്യമായ ടോള് കാശെന്ന് അറിയില്ലെങ്കിലും ഒരു അമ്പതിന്റെ നോട്ടെടുത്ത് നീട്ടി.സെക്യൂരിറ്റി ആ നോട്ടില് നോക്കിയട്ട് സംശയ ഭാവത്തില് എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി..
ശെടാ, കാശ് കുറഞ്ഞ് പോയോ??
അമ്പത് പിന്വലിച്ചു, എന്നിട്ട് ഒരു നൂറ് രൂപ നീട്ടി!!!
അത് കണ്ടപ്പോള് അയാള് പറഞ്ഞു:
"പാസ്സ്"
അന്തം വിട്ട് നിന്നപ്പോ അടുത്ത ചോദ്യം:
"ഗേറ്റ് പാസ്സ് എവിടടോ?"
ഈശോയേ!!
ഇത് എന്നതാ, പാസ്സിന്റെ അയ്യരുകളിയോ??
ചോദ്യം ചെയ്യല് കൂടി അടി വീഴുമെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോ, അപ്പോയിന്റ്മെന്റ് ലെറ്റര് കാണിച്ച് തെങ്കാശിപ്പട്ടണത്തിലെ ദിലീപിന്റെ ഡയലോഗ് പുറത്തെടുത്തു:
"അപ്പന്റെ ഓയിന്മെന്റാണ് സാര്"
അതോടെ ഗ്രീന് സിഗ്നല് കിട്ടി:
"തനിക്ക് പോകാം"
ഹാവൂ, ഞാന് ശരിക്കും പാസ്സായി!!
ജോയിനിംഗ് പ്രൊസീജറൊക്കെ എളുപ്പമായിരുന്നു.
അപ്പോയിന്മെന്റ് ലെറ്റര്, ഓഫര് ലെറ്റര്, റിസീവിംഗ് ലെറ്റര്, വെല്ക്കം ലെറ്റര് എന്ന് വേണ്ടാ, അവര് കാണിച്ച പേപ്പറിലൊക്കെ ഒപ്പിട്ട് കൊടുത്തു.ഒന്നും വായിച്ച് നോക്കാന് കൂടി പറ്റിയില്ല, എന്റെ വീടും പുരയിടവുമെല്ലാം അവര് എഴുതി എടുത്തോ എന്തോ??
കര്ത്താവിനറിയാം!!

ആദ്യ ദിവസം തന്നെ എല്ലാവരുമായി കമ്പനിയായി.
ആണെത്ര, പെണ്ണെത്ര, അതില് കല്യാണം കഴിച്ചവരെത്ര, കഴിക്കാത്തവരെത്ര, എന്ന് വേണ്ടാ അത്യാവശ്യം ഒരു കമ്പനിയില് പുതിയ എംപ്ലോയി അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതെല്ലാം ഞാന് ഹൃദിസ്ഥമാക്കി.ഉച്ചക്ക് താഴെ കാന്റീനില് പോയി ഊണ് കഴിച്ച വകയില് ഒരു നൂറ്റമ്പത് രൂപ പൊട്ടി എന്നത് ഒഴിച്ചാല് ബാക്കി എല്ലാം കുശാലായിരുന്നു.
വൈകുന്നേരം തിരികെ വീട്ടിലേക്ക്...
മാനേജര്‍ എന്തെക്കിലും വിവരകെടു പറയുമ്പൊല്‍ ദീപാവലിക്ക് പടക്കം പൊട്ടിക്കുമ്പോള് 'ഠോ..ഠോ..ഠോ..'ന്ന് സൌണ്ട് കേള്ക്കുന്ന പോലെ അല്ലാതെ, അങ്ങേര് പറയുന്നതെന്താണെന്ന് ഭൂരിഭാഗം ടീമംഗങ്ങള്ക്കും മനസിലാകാറില്ല.എങ്കിലും പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര് കൈ അടിക്കുമ്പോല് കൂടെ കൈ അടിക്കുക, അങ്ങേര് ചിരിക്കുമ്പോള് കൂടെ ചിരിക്കുക, എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്ത പോലെ തല കുനിക്കുമ്പോള് കൂടെ തല കുനിക്കുക, എന്ന് തുടങ്ങി അത്യാവശ്യം ഗിമിക്കുകള് എംപ്ലോയിസും കാണിച്ച് പോകുന്നു.
രാവിലെ എഴുന്നേല്ക്കുക, ഓഫീസില് പോകുക, ജോലി ചെയ്യുന്നതായി അഭിനയിക്കുക, തിരികെ വീട്ടില് വരിക, കൂട്ടത്തില് എല്ലാ മാസ അവസാനവും ബാങ്കില് ശമ്പളം വന്നെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തുക.ഒരു ശരാശരി ഐടി എഞ്ചിനിയറെ പോലെ ഇതൊക്കെ ആയിരുന്നു എന്റെ മോഹവും...
.. രാഹുലും ടോണിയും 'ഔട്ടിംഗ്' എന്ന ഓമന പേരില് തെണ്ടാനായി പൊകുന്ന കാര്യം പറയുന്ന വരെ!!
ഗോവ, ഊട്ടി, കാശ്മീര്, ചെറായി കടപ്പുറം,വടകര...
അങ്ങനെ നയനമനോഹരമായ പ്രദേശങ്ങളിലൂടെ പ്രദക്ഷിണത്തിനു ഒരു സുവര്ണ്ണാവസരം.
ഹായ്, ഹായ്, ഹായ്...
എനിക്കും ഔട്ടിംഗിനു പോകണം.

ഐ.ടി ഫീല്ഡിലുള്ള മിക്ക യുവതീ യുവാക്കളുടെയും മനസ്സില് ഒരു ഗുരുവുണ്ട്, 'ഓര്ക്കാപ്പുറത്ത്' എന്ന പടത്തില് മോഹന്ലാലിന്റെ രൂപത്തില് വന്ന ഗുരു, 'ഒരു ജോലി കിട്ടിയട്ട് വേണം ലീവെടുക്കാന്' എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച അതേ ഗുരു.ആ ഗുരുവിന്റെ കാല്പാദം പിന്തുടരുന്ന ഒരു ഉത്തമശിഷ്യനായിരുന്നു ഞാന്.എന്നാല് ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ ലീവെടുക്കാന് ഞാന് തയ്യാറായിരുന്നില്ല, എനിക്ക് ലീവെടുക്കണേല് വ്യക്തമായ കാരണവും ആവശ്യമായിരുന്നു.

എന്നാലും ജോയിന് ചെയ്ത് ഉടനെ ഒരു ലീവ്??
കമ്പനി എന്നെ പറ്റി എന്ത് കരുതും??
മനസ്സില് ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങള്.
എന്തായാലും ശ്രമിച്ച് നോക്കാം.

ലീവ് വേണേല് പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര് സമ്മതിക്കണം.പക്ഷേ കല്യാണം കഴിക്കാന് ലീവ് ചോദിച്ചാല്, 'അത് ഞാന് മാനേജ് ചെയ്തോളാം താന് വര്ക്ക് ചെയ്യ്' എന്ന് പറയുന്ന ജെനുസ്സില് പെട്ടതാണത്രേ മാനേജര്. ' വയറുവേദന സര്വ്വ വേദനാല് പ്രധാനം' എന്നാണല്ലോ പഴഞ്ചൊല്ല്. സംഭവം വയറുവേദന ആയതു കൊണ്ട്, ' വയറുവെട്ടി ഇവിടെ വച്ചേരെ ഞാന് ശരിയാക്കി തരാം' എന്ന് പറയില്ലെന്ന ഉറപ്പില് ലീവ് ചോദിക്കാന് ഞാന് തയ്യാറായി.
അങ്ങനെ ഉച്ചക്ക് കൃത്യം മൂന്ന് മണിക്ക് 'ടോം ആന്ഡ് ജെറി'യിലെ എലിയെ പോലെ പമ്മി പമ്മി പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരുടെ റൂമിലേക്ക് ഞാന് നടന്നു..
ബാക്ക്ഗൌണ്ടില് അതേ മ്യൂസിക്ക്:
ട്യൂവ്..ട്യൂവ്..ട്യൂവ്..
എലിയുടെ തല ക്യാബിനിലേക്ക്...

ടോം പതിയെ തല ഉയര്ത്തി, എന്നിട്ട് വിഷ് ചെയ്തു:
"ഹായ് വിപിന്‍"
ഹായ്.
തിരിച്ചും ഒരു വിഷ്.
"കമ്പനിയൊക്കെ ഇഷ്ടമായോ?" മാനേജരുടെ സ്നേഹാന്വേഷണം.
ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കില് വേറെ കമ്പനിയില് ജോലി വാങ്ങി തരുമോന്ന് ചോദിക്കാന് വന്നത് വിഴുങ്ങി, എന്നിട്ട് കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു:
"ഇഷ്ടായി..ഇഷ്ടായി...ഒരുപാട് ഇഷ്ടായി...പക്ഷേ...!!"
പക്ഷേ???
വാട്ട് ഹാപ്പന്ഡ്??
"എന്താണ് വിപിന്‍ പ്രശ്നം? പറയൂ എന്താണേലും സാധിച്ച് തരാം? കമോണ്..." പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര് ദേ സ്നേഹിച്ച് കൊല്ലുന്നു.
ഇത്ര സ്നേഹസമ്പന്നനായ ഒരു മനുഷ്യനു മുന്നില് എനിക്ക് ഒളിച്ച് വയ്ക്കാന് ഒന്നുമില്ല, ഞാന് സത്യം ബോധിപ്പിച്ചു:
"എനിക്ക് ഒരാഴ്ചത്തെ ലീവ് വേണം"
ങ്ങേ!!
പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരുടെ കണ്ണ് തള്ളി!!!
"ലീവോ?"
"യൂ മീന് ലീവ്?" കേട്ടത് അശരീരിയാണോ, അതോ എന്റെ വായീന്ന് തന്നാണോന്ന് ഉറപ്പിക്കാനാകാം വീണ്ടും ചോദിച്ചത്.
ആവശ്യക്കാരനു ഔചിത്യം പാടില്ലാത്തതിനാല് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു:
"യെസ്സ്, ലീവ്"
ഈ ചോദ്യത്തോടൊപ്പം ജീവിതത്തില് ഇന്ന് വരെ 'ലീവ്' എന്നൊരു വാക്ക് കേള്ക്കാത്ത ഒരു സാധു മനുഷ്യന്റെ ഭാവപ്രകടനം മാനേജരുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞു.മലയാള സിനിമയിലായിരുന്നു ഈ ഭാവാഭിനയമെങ്കില് അള്ളാണേ അവാര്ഡ് ഉറപ്പ്.

ആശാന്‍ ഭാവപ്രകടനം തുടങ്ങി " ഏനിക്കുo ഉണ്ട് വിപിന്‍ കുറേ പ്രാരാബ്ദങ്ങള്"
ഞാന്‍ :"എന്ത് പ്രാരാബ്ദങ്ങള്?
ഈശ്വരാ....
കെട്ടിക്കാറായി നില്ക്കുന്ന പെങ്ങള്...
പ്രായമായ അച്ഛനുമമ്മയും....
വേലയില്ലാത്ത അനുജന്...
ഇതൊക്കെക്കെയാണൊ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരുടെ കുറേ പ്രാരാബ്ദങ്ങള്.”

ആശാന്‍: "കുറേ ജോലി പ്രാരാബ്ദങ്ങള്!!!"
ഞാന്‍ :"ജോലി പ്രാരാബ്ദങ്ങളോ?"
ആശാന്‍: “അതേ വിപിന്‍ അതേ....
ഡെവലപ്പ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞ് ഡെലിവറി കാത്ത് നില്ക്കുന്ന രണ്ട് കുഞ്ഞു മോഡ്യൂളുകള്, ബഗ്ഗുകള് നിറഞ്ഞ പ്രോജക്റ്റ്, ഇന്നോ നാളെയോ എന്നറിയാതെ തെക്കോട്ടും വടക്കോട്ടും ചാടുന്ന മൌസ്സ്, ഇതൊന്നും പോരാഞ്ഞ് കോഡിംഗിനായി ഗൂഗിളില് പരതുന്ന ടീമംഗങ്ങള്, എല്ലാം നോക്കാന് ഞാന് മാത്രം, ഈ ഞാന് മാത്രം!!!”

എന്റെ അഹങ്കാരം കണ്ട് ഞാനൊരു സംഭവമാണെന്ന് കരുതിയാണോ അറിയില്ല, ലീവ് സാങ്ങ്ഷനായി.
"താങ്ക്യൂ സാര്" ജെറിയുടെ വക നന്ദി.
എല്ലാ പ്രാവശ്യവും എലി വഴുതി പോകുമ്പോള്, 'അടുത്ത പ്രാവശ്യം നിന്നെ എടുത്തോളാമെടാ' എന്ന ടോമിന്റെ ഭാവം ഞാന് ഒരിക്കല് കൂടി ദര്ശിച്ചു, എന്നിട്ട് പതിയെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..


പകുതി പണി കഴിഞ്ഞു...ഇനി റ്റീമിനെ എന്തെങ്കിലും കാരണം പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിക്കണം...
എങ്ങനെയും ഈ ലക്ഷ്യം സഫലമാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ ടീമിലൊരു കോളിളക്കമുണ്ടാക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. അതിനു പറ്റിയതു ജീനുവാ...

ആദ്യപടിയായി ജീനുവിനോടു വിഷമം അവതരിപ്പിച്ചു:
"അറിഞ്ഞോ ജീനു, ഏനിക്കു വയറുവേദനയാ.... അപ്പെണ്റ്റിക്സ്‌ അണൊ എന്നാ സംശയം "
ഇത്രേം കേട്ടതും ജീനുവിന്റെ കണ്ണൊന്ന് ചുരുണ്ടു, പിരികമൊന്ന് വളഞ്ഞു, ചെവിയൊന്നു കൂര്ത്തു. വിശ്വാസം വരാതെ അവള് ചോദിച്ചു:
"സത്യമാണോ വിപിന്‍?"
സത്യം, പരമമായ സത്യം!!!

പോരെ പൂരം???
ജീനു ഇതൊരു വിഷയമാക്കി, ടീമിലുള്ളവരുടെ ചെവിയിലെല്ലാം കൊടുങ്കാറ്റായി ആ വാര്ത്തയെത്തി...
മൌസ് മൌസിനോട് പറഞ്ഞു, കീ ബോര്ഡ് കീ ബോര്ഡിനോട് പറഞ്ഞു, മോണിറ്റര് മോണിറ്ററോട് പറഞ്ഞു, അങ്ങനെ എല്ലാവരും ആ വാര്ത്ത അറിഞ്ഞു...

പൊട്ടാന് ഉള്ളതാണെങ്കില് പൊട്ടട്ടേന്ന് കരുതി വെറുതെ കത്തിച്ച് ഇട്ടട്ട്, താഴെ ക്യാന്റീനില് പോയി ചായ കുടിച്ച് വന്ന എന്നോട് തമിഴന് പ്രഭാത് ചോദിച്ചു:
" ഉനക്കു അപ്പെണ്റ്റിക്സ്‌ വ്യാതി ഇരുക്കാ???”
കത്തിച്ച് ഇട്ടത് നല്ല രീതിയില് പൊട്ടിയെന്ന്
അവന്റെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും എനിക്കു മനസിലായി

ഇഞ്ജി-നീര്-ഇങ്ങ് -1[ENGINEERING -1]

അങ്ങനെ ഞാന് മദ്രാസിലെത്തി. അണ്ണന്മാരുടെ നാട്, ചത്തു വടിയായിക്കിടക്കുമ്പോള്പോലും ബ്ലാക്ക് കണ്ണടകള് വച്ചു ചെത്തുന്ന അണ്ണന്മാരുടെ നാട്. കൂള് കൂളായി മലയാളത്തിലെ ഒരു മുട്ടന് തെറി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും വിളിച്ചു കളിക്കുന്നവരുടെ നാട്. എനിക്കു തമിഴ് അപ്പോള് അറിയില്ല, അറിയുന്ന രണ്ടു വാക്കുകള് ഇവിടെ പറയാന് കൊള്ളില്ല .


ഞങ്ങളൂടെ കോളേജ് നാലരയടി മുതല് അഞ്ചരയടിവരേയും, ഇരുനിറം മുതല് മഡോണ കോംപ്ലെക്ഷന് വരേയുള്ള, ഡിഫറന്റ് സ്പെസിഫിക്കേഷനിലും വൈഡ് ബാന്ഡിലുമുള്ള ഒരു ആരാമം ആയിരുന്നു. ഫസ്റ്റ് ഇയരില് ചെല്ലക്കിളികളെ നേരാം വണ്ണമൊന്നു നോക്കാന് സാധിക്കാതിരുന്നത്, താല്പര്യമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല, , "ടെയിം" കിട്ടിയില്ല എന്ന വളരേ സീരിയസ്സായ ഒരു പ്രശ്നത്താലായിരുന്നു.


ചെന്നൈയില് എഞ്ചിനീറിംഗ് ചെയ്ത ഈ ഫൌര് ഇയര്സില്
സ്വന്തം നാടായ ഷൊര്ണുരും പ്രാന്ത പ്രെദേശങ്ങലിലും വളര്ന്നു വരുന്ന മീരാ ജാസ്മിന്മാരേയും, നയന്താരമാരേയും, കാവ്യമാധവന്മാരേയും തിരിച്ചറിയാന് ഈ പാവം ലോലഹൃദയനു സാധിച്ചിരുന്നില്ല എന്നത് വ്യസന സമേതം ലെഖകന് സ്മരിചു കൊള്ളട്ടെ,
എന്റെ ഈ നാലു കൊല്ലം ത്രിശ്ശുര് പൂരത്തി ന് പൊട്ടിയ അമിട്ടു പോലെ കളര് ഫുള് ആക്കിയ അവതാരങ്ങളെ പറ്റിയാണീ ബ്ബ്ളോഗ്.

നാഡീ അദവ നാഷ് : ഒരു ഡബ്ബ നീവിയയും, അതിന്റെ മോളിലൊരു സെന്റി കനത്തില് പൌഡറും തേച്ച്, പുതുസായി വാങ്ങിയ കില്ലര് ജീന്സുമൊക്കെ കേറ്റിയിട്ട് യൂറോപ്യന് ക്ലോസറ്റില് ഇരിക്കുന്ന പോലെ രണ്ടു കൈകളും തുടകളില് വച്ചിരിക്കുന്ന ആ പോസ്ചറു ക്ണ്ടാല് ഓറപ്പ്പ്പിച്ചോണാമ്മ് ,,,,അതു ഈ അവതരം തന്നെ
കരാട്ടേ, കുങ്ങ്ഫൂ, കളരി എന്നി ആയോധന കലകളിലൊന്നും അഗ്രഗണ്യത്വം തെളിയിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും, കുരുത്തക്കേടുകളുടെ തോതനുസരിച്ച്, തുടകള്, നടുമ്പുറം, കൈകള് കാലുകള്, ചെകിള എന്നി ശരീരത്തിന്റെ പുറമ്പോക്കുകളില് നാട്ടുക്കാരുടെ കൈ പത്തിയുടെ ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റു കോപ്പിയെടുത്തു കളിക്കുക എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുരുക്കം ഹോബികളിലൊന്നായിരുന്നു.

കൂടുതല് സീരിയസ് സന്ദര്ഭങ്ങളില്, കോണ്ഗ്രസ്സു പാര്ട്ടി ടിക്കറ്റില് മല്സരിക്കുന്ന സൊണിയ ഗാന്ധിയുടെ "ഇലക്ഷന് പ്രചരണാര്ത്ഥം വരെ ഉപയോഗിക്കാന് പരുവത്തില്" "കൈപ്പത്തി" ചിന്ഹം സ്വന്തം കരണക്കുറ്റിക്കു പതിച്ചു വയ്ക്കാനും യാതൊരു വിധ വൈക്ലബ്യവും അദ്ദേഹത്തിനില്ലായിരുന്നു. ഈ കൈപ്പത്തീ പോസ്റ്റര് കളക്ഷന്+ ഇന്വെന്ററി കാര്യത്തില് അദ്ദേഹo ഒരു ലീഡ് എല്ലായ്പ്പോഴും നിലനിര്ത്തിയിരുന്നു
പൌല് ഒമ്മെന് വലിയവില്ല്ലക്കം: പേരു കേട്ടാല് പ്രശസ്ത ഏഴുത്തുക്കാരന് പൌലൊ കേലൊയു ടെ അളിയനായി തൊന്നുമെങ്കിലും, Any similarity to person living or dead is purely coincidental
വെള്ളവും സോഡയുമൊഴിക്കാതെ പാറപ്പുറത്തിരുന്ന് (ഓണ് ദ റോക്ക്സ്) സ്മാളടിക്കാനും, ഭംഗിയായി വൃത്തം, ചതുരം, മട്ടകോണം, എന്നീ ഷേപ്പുകളില് വാളു വക്കാനുംഅഗ്രഗണ്യന്. പുക വലിഫീല്ഡ്ലില് ഫ്രഷെര്സ്ന്നു കൊച്ചിംഗ് നല്കലാണു പ്രധാന ഹൊബ്ബി. പുതിയ ബാച്ച് ട്രെയിനിങ്ങിനെടെ ഇദ്ദേഹം കുറച്ച് തിയറി ക്ലാസ് എടുക്കും. അതായത്, സിഗരറ്റ് വലി മനുഷ്യ ശരീരത്തിന് വളരെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായ കാര്യമാണെന്ന പോയിന്റില് ഊന്നിക്കൊണ്ട്.

“ ഇഷ്ടിക ഉണ്ടാക്കുമ്പോള് അതില് പുക കയറ്റി വിടുന്നതുകൊണ്ടല്ലേ ഇഷ്ടികക്ക് ഉറപ്പ് കിട്ടുന്നത്?

അതുപോലെ സിഗരറ്റ് വലിക്കുമ്പോള് നമ്മുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് പുക കയറി നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ ഇറച്ചി ഉറക്കുകയും അത് മസിലായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ച് നല്ല ഉരുക്ക് ഇഷ്ടിക പോലെയാവുകയും ചെയ്യും”

അങ്ങിനെ ഉറച്ച മസിലുകള്ക്ക് വേണ്ടി കുറച്ച് ചുമച്ചാലും വേണ്ടീല്ല്യ, കൂമ്പ് വാട്യാലും സാരല്യ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞ .ഞാന് ചാന്സ് കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം ബീഡി വലിക്കാന് തുടങ്ങി.
[TO BE CONTINUED......]

തലശ്ശേരിയ്യില്‍ ഒരു പ്രണയ കാലത്ത്‌.............

. അത്‌ ഒരു ഫ്ളാഷ്‌ ബാക്ക്‌ ആയിരുന്ന്‌ മൊനെ.......പച്ചയും ചുക്കപ്പും കാക്ക കറുപ്പും എല്ലാം ചെര്‍ന്നുള്ള ഒരു കളര്‍ ഫൂള്‍ ടൈം. എന്റെ ക്ലാസ്സിന്റെ മുന്നിലൂടേ "കാക്കി ഷര്ട്ടും കാക്കി പാന്റുമിട്ട്, കയ്യേലൊരു മിനി ഡ്രാഫ്റ്ററുമായി അവള് പ്രാക്റ്റിക്കല് കഴിഞ്ഞു പോകുന്നത് ഞാന് കണ്ടത്.

ആ വേഷത്തില് അവളെക്കണ്ടാല്, "മുഡ്ഡുല മെനല്ലുഡൂ" എന്ന തെലുങ്കു ഫിലിമില് പോലീസ് വേഷമിട്ട വിജയശാന്തി മെഷീന് ഗണ്ണും പിടിച്ചു പോകുകയാണെന്നേ തോന്നൂ. ആ പോക്കില് എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് പ്രേമത്തിന്റെ കുറേ പനിനീര്പൂക്കള് വെടിവച്ചിട്ടു കൊണ്ടാണ് ലവളു പോയത്. ആ പോക്കും നോക്കി ഒരേ പോസില് അനങ്ങാതെ നില്ക്കുന്ന എന്നെക്കണ്ട് സിറാജ്‌, "ഡാാാ" ന്നു വിളിച്ച് ശബ്ദം കേട്ടപ്പോഴാണു ഞാന് ആ മാസ്മരികതയില് നിന്നും വര്ത്തമാനത്തിലേക്കുണര്ന്ന് പാന്റിന്റെ സിബ്ബിട്ടത്.

കൂടുതല് തിരക്കിയപ്പോഴാണു, എന്റെ ഹൃദയേശ്വരിയെപ്പറ്റിയുള്ള കൂടുതല് ഡീറ്റെയില്സായ "tool design" ലാണെന്നും, വീട് നാദാപുരം ആണെന്നും, ഇതുവരേക്കും ആരും ഈ മൊതലിനെ ബുക്കു ചെയ്തിട്ടില്ലെന്നുമൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങള് അറിഞ്ഞത്. അതോടെ,ഒന്നു രണ്ടു മാസമായി ഞാന് "ഒരു ശ്രദ്ധ" കൊടുത്തിരുന്ന ജെന്നിയുടെ കാര്യം ഞാന് മെമ്മറിയില് നിന്നും "പെന്ഡിങ്ങ്" ഫോള്ഡറിലോട്ട് തല്ക്കാലത്തേക്ക് "ക്വാറണ്ടൈന്" ചെയ്തു.

ആ ഇന്സ്റ്റന്റിനു ശേഷം എന്റെ മനസ്സില്, ഗമ്പ്ലീറ്റ് ലവളായിരുന്നു. മെയിന് ഹോബികളായ, ഊണിലും, ഉറക്കത്തിലും പോരാഞ്ഞ്, tool making ബാച്ചായിരുന്ന ഞാന് FILE ചെയ്യുമ്പോഴും, vinod സാറിന്റെ "strength of materials" ക്ലാസ്സില് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ വായും പൊളിച്ചിരിക്കുമ്പോഴുമെല്ലാം അവള് എന്റെ മനസ്സിന്റെ കായലരികത്ത് വന്നിരുന്നു, മുളവടിയില് ടാങ്കീസ് കെട്ടി, അതിലൊരു ചൂണ്ടയുമിട്ട്, എന്റെ ഹൃദയത്തില് കൊളുത്തി വലികള് നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

വൈകീട്ട് തിരിച്ച് വീട്ടില് പോകുമ്പോള്, നില്ക്കുകയാണെങ്കില് കമ്പിയില് ചാരിനിന്നും, ഇരിക്കയാണെങ്കില്, സീറ്റില് ചാരിയിരുന്നും ഞാന് സ്വപ്നങ്ങള് കണ്ടു. ഊട്ടി, മൈസൂര്, ബാങ്ക്ലൂര്, സ്വിറ്റ്സര്ലാന്ഡ്, തായ്ലാന്ഡ്, മുതലായ സ്ഥലങ്ങളേപ്പറ്റിയുള്ള അറിവോ അതൊക്കെ അന്നു സ്വപ്നം കാണാനുള്ള റേയ്ഞ്ചോ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതിനാലാണ് അതൊക്കെ ഒഴിവാക്കിയത്. എന്തിനധികം പറയണം, ഞങ്ങള്ക്കുണ്ടാവാന് പോകുന്ന പിള്ളേര്ക്കിടാനുള്ള പേരു വരെ ഞാന് ഫിക്സു ചെയ്തു.

കാര്യമിങ്ങനെയൊക്കെയാണേങ്കിലും, പിള്ളേര്ക്കിട്ട പേര് സ്നെഹക്കു കൂടി ഇഷ്ടമായോ , എന്തിന്, എന്നെ ഇഷ്ടമായോ എന്നു വരെ ചോദിക്കാനുള്ള ആ ധൈര്യം പോലും അന്ന്` എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. "പട പേടിച്ചു പന്തളത്തു ചെന്നപ്പോ, പന്തളം വാസൂന്റെ ഗാനമേള" എന്നു പണ്ടാരോ പറഞ്ഞപോലെ, നാട്ടില് പിതാശ്രീയുടെ "കൈപ്പത്തി ചിഹ്നങ്ങള്" പേടിച്ച് പൊതുവേ നല്ലപിള്ള ചമഞ്ഞു നടക്കാന് വിധിക്കപ്പെട്ട ഞാന് "എന്തിനാപ്പോ ഇങ്ങനൊരു ടെന്ഷന് ഇട്ക്കണേ, പിള്ളേരടെ പേരൊക്കെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാം" എന്ന മാനസിക വ്യാപാരങ്ങളുമായി ഞാന് നടന്നു.

ഒരു സൈഡില് "പ്രേമവും, പിള്ളേര്ക്കിട്ട പേരുകളും, മറു വശത്ത് ചൂരലും കൈപ്പത്തിയും ചമ്മലുമെല്ലാം ചേര്ന്നു നടത്തിയ ആ വടം വലി മല്സരത്തില് ചൂരല് സൈഡ് എപ്പോഴും ഒരു മേല്ക്കൈ നേടിയിരുന്നതിനാല്, എന്റെ ഹൃദയേശ്വരിയോട് ഹൃദയം എക്സ്പോസു ചെയ്തു കാണിക്കാന് എനിക്കായില്ല എന്നത് ഹൃദയഭേദകമായൊരു സംഭവമായിരുന്നു.

ഹനുമാന് സ്വന്തം മാറ് തുറന്നു അതിനകത്ത് ശ്രീരാമന്റേയും സീതാദേവിയുടേയും ഈസ്റ്റ്മാന് കളര് ഇമേജസ് കാണിച്ചപോലെ സ്വന്തം നെഞ്ചു തുറന്ന് അതിനകത്തുള്ള C:\My Love Documents\Recent Loves എന്ന ഫോള്ഡറില് കളര് ചുരീദാറുമൊക്കെയിട്ട 5 മെഗാപിക്സല് ഫോട്ടോകളാണ് അതിനകത്ത് കമ്പ്ലീറ്റ് എന്നു തെളിയിക്കാമാന് എനിക്കാവില്ലല്ലോ? ആയതിനാല്, ഞങ്ങളു തമ്മിലുള്ള ലൈന്, ഒരിക്കലും കൂട്ടിമുട്ടാത്ത രണ്ടു പാരലല് ലൈനുകളെപ്പോലെ നീണ്ടു പോയി.

ഇനിയാ ഭാഗത്തേക്കു പോകുന്നതിലും ഭേദം, നല്ല ഉയരമുള്ള ചമ്പതെങ്ങിന്റെ മണ്ടേല് കയറി കൈ വിടുന്നതാണെന്നു തിരിച്ചറിയാന് അന്നത്തെക്കാലത്തു ഞാന് മെയിന്റെയിന് ചെയ്തുപോന്നിരുന്ന, ആ അല്പം കോമണ് സെന്സ് "മോര് ദാന് എനഫ്" ആയിരുന്നതിനാല്, പരീക്ഷ തീര്ന്നു, ആ സ്കൂളിനോട് ഗുഡ്ബൈ പറയുന്നതുവരെ ആ ക്ടാവിന്റെ മുന്നില് ചെന്നു പെടാതിരിക്കാന് ഞാന് അത്യധികം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നുവെന്നു ചരിത്രം!

Open mindness!!!!!

Are you open-minded?
A few days back, i would have answered a very emphatic yes. Only that now i don’t feel that i would be truthful to myself if i said yes. I would like to believe that i am open-minded but then this is a very subjective measure.
A few days back, a really really close friend of mine confided his love story in me. He believes that his girlfriend was the one for him and he could never find someone more compatible. The only glitch was that he is a Christian while the girl is a Hindu . Now that’s not very revolutionary but personally I’ve never seen anyone close to me marry outside the caste.. forget religion. His parents are totally against the very idea and are not even willing to discuss the whole issue. I can see that they are being practical because there are a lot of repercussions to breaking established norms. But then aren’t some things worth fighting for?
Understandably my friend was very agitated and was even considering eloping with his girl. Now i was quick to point out that his parents are not very open-minded. But then when I took time out and calmly thought about it from their point of view, I realized that this is a giant deal for them. You could be all romantic and idealistic about it but at the end of the day you are only pretending to ignore the huge elephant in the room.
You might be open-minded but then there is always a boundary to your open-mindedness. A limit exists somewhere and you are only as open-minded as the radii of that circle of belief. Personally speaking, i’ll throw up at the very thought of eating live animals but then a lot of Chinese eat live squids. Not really the hard hitting kind of example? Ok just imagine if your kid came to you a few years down the line and says he wants to marry his lover. Now how open-minded are you? Makes me squirm because I don’t find myself all that open-minded now. Maybe that’s exactly how it makes my friends parents feel! I guess we just need to continually keep widening that circle.